از همه تون بیزاااارم. از همه تون که این زندگی گه رو برام ساختین.
دیگه هیچی نمی تونه آرومم کنه. دارم از درون نابود می شم. فقط دلم می خواد از ته دل داد بزنم. از تمام آدمای پست فطرت زندگیم متنفرررم.
از خودم بدم میاد. از زندگی بدم میاد. از امید های واهیم بدم میاد. گه بگیرن این زندگی رو که هر روزش برای من زهره.
خدایا من از زندگی چی می خواستم؟؟؟ هیچی. فقط قد یه ارزن آرامش. همونم بهم ندادی.
تا دیوونگی راه زیادی ندارم. واقعا بهش نزدیکم.
+ نوشته شده در سه شنبه شانزدهم اردیبهشت ۱۳۹۹ ساعت 0:33 توسط رحما (rohama)
