دارم کتاب"تاریکی معلق روز" از زهرا عبدی را می خوانم. پیش تر کتاب "ناتمامی" را از همین نویسنده خوانده بودم. تا اینجای داستان هنوز به اندازه ناتمامی کیف نکرده ام! شاید هم توقعم از نویسنده بالا رفته. به هر حال. اما از اینکه نویسنده سبک داستانی خودش را حفظ کرده خوشم می آید. مثل نقاشی که خود تکنیکش میشود امضایش. حالا قلم عبدی شده امضایش. طوری که اگر اسمش روی جلد کتاب نبود می توانستم حدس بزنم نویسنده کتاب کیست! زهرا عبدی واقعا نویسنده باسواد و توانمندی ست. دوست دارم هی بنویسد و من بخوانم.

پ.ن: نکته شگفت انگیز این کتاب این است که همه شخصیت هایش وبلاگ نویس هستند! در بخش هایی از کتاب پست هایی از وبلاگ شخصیت های داستان را هم میخوانیم. جذاب نیست؟!