دیروز فهمیدم چرا میگن وقتی حالت خوب نیست پشت فرمون نشین. غروبی یه لحظه رفتم تا خونه ی خواهرم که تو محله ی خودمونه. دو دقیقه راه کلی ماشین رو معطل خودم کردم. حالم خوب نبود. سرم درد می کرد، تپش قلب داشتم و فشارم افتاده بود. مامان گفت برو تا خونه خواهرجون فلان وسیله رو ازش بگیر. اول که برای بیرون اومدن از کوچه دو ساعت یه ماشین رو معطل خودم کردم. تو راه برگشت هم سر دور زدن تو یه خیابون چار پنج تا ماشین برای من وایستاده بودن و ترافیک شده بود :))) باورکنین رانندگی انقدرام بد نیس. خانواده که میگن خوبم هست. خانواده اغراق هم نمی کنن :)) امروز کاملا چت زده بودم. حالا جالب چیه؟ آستانه صبر مردم عزیز اون هم دم غروب ماه رمضون. یه نفر بوق نزد. یه نفر اشاره نکرد خانم زود باش. یعنی از این همه صبر و شعور و مهربونی به وجد اومده بودم واقعا. ولی در کل درسته که مردم خوبن بوق نمی زنن ولی ما هم وقتی حالمون خوب نیست نباید پشت فرمون بشینیم که اینطوری باعث آزار دیگران بشیم‌. هوم؟