نشستم یه گوشه از دانشکده و دارم تمرین های عربیم رو حل میکنم. تمام دیروز داشتم با خودم فکر می کردم که چرا جزوه عربی دبیرستانم رو دور انداختم؟ گوشیمو در میارم سرچ می کنم تجزیه حرف در عربی. رو اولین وبلاگی که میاد کلیک میکنم. مطلبش خوبه. میخونم و تمرینم رو حل میکنم. به خودم میگم یادم باشه مطلبشو پرینت بگیرم بعدا دوباره بخونم. همین طوری میام پایین می رسم به عکس نویسنده وبلاگ. عه..چه قدر آشناس! اسمشو نگاه میکنم. خودشه. معلم تست عربی مون تو مدرسه. آقای جبرییلی. تو کلاس آقای جبرییلی من دانش آموزی بودم که سریع و بلند جواب سوال ها رو می داد. من هیجان زده با صدای بلند جواب می دادم و آقای جبرییلی انگشت اشارشو می گرفت سمتم و میگفت آفریییین! منم سرمو می بردم عقب که انگشتش نره تو چشمم :| :))

خلاصه خیلی معلم خوبی بود. جزوه های عالی ای می داد که متاسفانه همشونو گم کردم و حالا باید از وبلاگش دوباره پیدا کنم. ولی می بینی دنیا چه کوچیکه؟ تو این چند روز همش به یادش بودم. امروز اینطوری پیداش کردم!