دخترداییم تو یکی از سالنای معروف شهر کلاس میکاپ میره و من امروز به عنوان مدل تمرینی رفتم تا آرایشم کنه. اول از همه بگم که من تا حالا جز برای کوتاهی مو نرفتم آرایشگاه. چون هرجا بخوام برم خودم ارایش می کنم و موهامم ساده باز میذارم. اگه هم بخوام جمع کنم همین دخترداییم برام درست میکنه. واسه همین وقتی رفتم تو سالن کف کردم. عجب جای باحالیه! همونجا به دخترداییم گفتم چه خوب میشه ادم خودش کارمند باشه بعد هرماه بیاد یه همچین جایی مث خانوما بشینه، به خودش برسه. حس خوبی داره واقعا!

خلاصه جو سالن که ولم کرد دراز کشیدم و ارایش شدم. البته دختردایی جان یه مدل سایه تو ذهنش بود و چون میخواست اونو یاد بگیره همونو رو چشمم پیاده کرد و به این توجه نکرد که چه سایه ای به چهره من میاد. تا حالا مژه مصنوعی نذاشته بودم :)) در کل قشنگ شد ولی خب من خودم ساده تر اگه بود بیش تر میپسندیدم. الان یه خورده سنمو بالا برده.

حالا مسءله اصلی چیه؟ این که من وقتی چشمم آرایش میشه مثل ابر بهار اشک میریزم. :/ آرااایش که هیچ یه مداد ساده هم اگه فقط تو چشمم باشه همین اتفاق میوفته. از ظهر تا حالا یه سره دارم اشک میریزم و نکته اینجاست که از دماغمم آب میاد :| مکافاتیه اصن. همه سایه م پخش شد. الان من عروس بشم چی میشه؟؟ عروس دماغو؟ بعد نمیگن عروس چرا انقدر گریه میکنه؟ ناراحته؟ اشک شوقه؟ ذهنم درگیر شده اصن. مسءله مهمیه! من نمیخوام روز عروسیم آرایشم پخش شه یا هی فین فین کنم :(( چیکار باید کرد؟