اگر معده تهرانی ها با آب شمال سازگار شد و توانستند اب شمال را بخورند. پوست من هم به آب و هوای اینجا عادت می کند! پارسال توی تهران به اندازه کافی خشکی هوا اذیتم می کرد. کرج باز از تهران هم خشک تر است! به یاری لوسیون و کرم مرطوب کننده و وازلین روز را شب میکنم. کف پایم از خشکی پوست پوست شده. پوست دستم مثل پوست کرگدن زمخت شده. لب هایم ترک برداشته و خون می آید. بینی ام هم که دیگر نگویم. به زور نفس می کشم. کاش می شد کمی از هوای شرجی شمال را بریزم توی یک قوطی و با خودم بیاورم.